Kapadokya Türkiye’nin en baştan çıkarıcı şehirlerinden biridir. Peri bacaları, mağaralardaki kiliseler ve yeraltı mekanları ile ünlüdür.
Bu #Türkiye şehrinde kahvaltıya ne dersin?
Dünyada eşsiz jeolojik şekillere sahip!
1985’te İnsanlık Mirası olarak dahil edildi.
Türkiye’de, Anadolu Yarımadası’nın kalbinde ve İstanbul’a uçakla bir saat uzaklıkta Kapadokya bulunuyor. Kapadokya hayatta en azından bir kez ziyaret edilmesi gereken yerlerden biridir.
?Yükseklerde olmak, rüzgarın yüzüne vurduğunu hissetmek ve uçsuz bucaksızlığın tadını çıkarmak.
Erken kalkanlar için en iyisi #AerostatikBalon’dan güneşin doğuşunu izlemektir
Sen biner miydin?
KAPADOKYA ,,, Türkiye’nin Mucizevi Şehir ,,
Kapadokya (/kæpəˈdoʊʃə/; ayrıca Kapadokya; Antik ve Modern Yunanca: Καππαδοκία, romanlaştırılmış: Kappadokía, Eski Farsça, romanlaştırılmış: Katpatuka, Ermenice: ԿԿԿպաENTES, romanlaştırılmış: Kapadovkia, Türkçe: Kapadokya), Orta Anadolu’da, özellikle de Anadolu’da bulunan tarihi bir bölgedir. Türkiye’de Nevşehir, Kayseri, Kırşehir, Aksaray, Malatya, Sivas ve Niğde illeri.
300’lerin sonlarından M.Ö. C., Kapadokya’nın adı, bu makalenin odak noktası olacak olan iç bölge (bazen Büyük Kapadokya olarak da adlandırılır), Yukarı Kapadokya ile sınırlandırıldı. Aşağı Kapadokya başka bir yerde merkezlenmiştir.
-Herodotos’a göre İyon İsyanı sırasında (MÖ 499), Kapadokyalıların Toros Dağı’ndan Euxine (Karadeniz) civarına kadar bir bölgeyi işgal ettikleri bildirilmektedir. Bu anlamda Kapadokya, güneyde kendisini Kilikya’dan ayıran Toroslar silsilesi, doğuda Yukarı Fırat, kuzeyde Pontus, batıda Lycaonia ve doğu Galatia ile sınırlandırılmıştır.
Tarih boyunca Hristiyan kaynaklarında geleneksel olarak kullanılan isim, özellikle peribacaları ve eşsiz bir tarihi ve kültürel miras ile karakterize edilen olağanüstü doğa harikalarına sahip bir bölgeyi tanımlamak için uluslararası bir turizm konsepti olarak kullanılmaya devam ediyor.
-Etimoloji
Kapadokya adının en eski kaydı MÖ 6. yüzyılın sonlarına aittir. C., ilk Ahameniş krallarından ikisi olan Darius I ve Xerxes’in üç dilli yazıtlarında Pers İmparatorluğu’nun ülkelerinden biri (Eski Pers dahyu-) olarak göründüğünde. Bu ülke listelerinde Eski Farsça adı Katpatuka’dır. Kat-patuka’nın “aşağı ülke” anlamına gelen Luvi dilinden geldiği ileri sürüldü. Hitit katta peda-, Kapadokya yer adının gelişimi için bir başlangıç noktası olarak kelimenin tam anlamıyla “aşağıdaki yer” ile çalışır. patuka Geçmişte başka etimolojiler de önerildi.
Herodot, Perslerin onlara Kapadokyalılar, Yunanlıların ise onlara “Suriyeliler” veya “beyaz Suriyeliler” Leucosyri dediğini söyler. Bahsettiği Kapadokya kabilelerinden biri, Flavius Josephus tarafından Japheth’in oğlu olan İncil figürü Meshech ile ilişkilendirilen Moschoi’dir: “ve Mosocheni Mosoch tarafından kuruldu; şimdi onlar Kapadokyalılar.” Aot J I
Kapadokya, Elçilerin İşleri 2:9 kitabında bulunan İncil’deki anlatımda geçmektedir. Kapadokyalılar, İsa Mesih’in dirilişinden kısa bir süre sonra, Pentikost gününde Celilelilerin İncil kaydını kendi dillerinde dinleyen bir grup olarak adlandırılmıştır. Elçilerin İşleri 2:5, bu hesaptaki Kapadokyalıların “Tanrı’dan korkan Yahudiler” olduğunu öne sürüyor gibi görünüyor. Elçilerin İşleri’ne bakın.
Bölgeden ayrıca Yahudi Mişna’sında, Ketubot 13:11’de ve Talmud’un Yevamot 121a dahil çeşitli yerlerinde bahsedilir.
Pers İmparatorluğu’nun son kralları döneminde Kapadokyalılar, biri orta kısım ve iç kısım olmak üzere iki satraplığa veya hükümete bölünmüştü ve Yunan coğrafyacıları Kapadokya adını kullanmaya devam ederken, diğerine Kapadokya Pontus adını verdiler. Bu bölünme Ksenophon’un zamanından önce gerçekleşmişti. Pers egemenliğinin düşmesinden sonra, iki il ayrı kaldı, ayrım devam etti ve Kapadokya adı iç bölge (bazen Büyük Kapadokya olarak adlandırılır) ile sınırlandırıldı.
Kapadokya krallığı, Strabon zamanında (MÖ 64 – MS 24) sözde bağımsız bir devlet olarak hâlâ varlığını sürdürüyordu. Kilikya, tüm ülkenin başkenti olan Caesarea’nın bulunduğu bölgeye verilen isimdi. Kapadokya’da Strabon’un bu isme layık gördüğü iki şehir, Toros’un eteklerinden çok uzakta olmayan Caesarea (başlangıçta Mazaca olarak bilinir) ve Tyana idi.
-Coğrafya ve iklim
Kapadokya, Orta Anadolu’da, şimdiki Türkiye’nin kalbinde yer almaktadır. Kabartma, en yüksek 3.916 m ile Kayseri (antik Caesarea) yakınlarındaki Erciyes Dağı (antik Argaeus) ile volkanik zirveler tarafından delinmiş, yüksekliği 1000 m’nin üzerinde olan yüksek bir platodan oluşmaktadır. Tarihi Kapadokya’nın sınırları, özellikle batıya doğru belirsizdir. Güneyde Toros Dağları Kilikya ile sınır oluşturur ve Kapadokya’yı Akdeniz’den ayırır. Batıda Kapadokya, güneybatıda Lycaonia’nın tarihi bölgelerini ve kuzeybatıda Galatya’yı sınırlar. Karasal konumu ve yüksek rakımı nedeniyle Kapadokya, yazları sıcak ve kurak, kışları soğuk ve karlı olan belirgin bir karasal iklime sahiptir.
Yağış azdır ve bölge büyük ölçüde yarı kuraktır.
-Tarih
Ahameniş Kapadokya’nın konumu. Geç Tunç Çağı’nda Hatti olarak bilinen Kapadokya, Hattuşa merkezli Hitit gücünün anavatanıydı. Hitit İmparatorluğu’nun çöküşünden sonra, 6. yüzyılda Lidya Kralı Kroisos’a yenilen Suriye-Kapadokyalıların (Mushki) gerilemesiyle Kapadokya, güçlü kalelerde yaşayan ve Osmanlı İmparatorluğu’nu destekleyen bir tür feodal aristokrasi tarafından yönetildi. köylüler. kölelik durumunda, bu da onları daha sonra yabancı köleliğe uygun hale getirdi. Darius tarafından kurulan bölünmede üçüncü Pers satraplığına dahil edildi, ancak kendi yöneticileri tarafından yönetilmeye devam etti, görünüşe göre hiçbiri tüm ülke üzerinde üstün değildi ve Büyük Kral’ın az çok kollarına bağlıydı.
-Kapadokya Krallığı
Pers İmparatorluğu’na son verdikten sonra, Büyük İskender bölgeyi askeri komutanlarından biri aracılığıyla yönetmeye çalıştı. Ancak bir Pers aristokratı olan Ariarathes, bir şekilde Kapadokyalıların kralı oldu. Ariarathes I (MÖ 332–322) olarak başarılı bir hükümdardı ve Kapadokya Krallığı’nın sınırlarını Karadeniz’e kadar genişletti. Kapadokya krallığı İskender’in ölümüne kadar barış içinde yaşadı. Eski imparatorluk birçok parçaya bölündü ve Kapadokya Eumenes’in eline geçti. İddiaları MÖ 322’de gerçekleşti. C. Ariarathes’i çarmıha geren naip Perdiccas tarafından; ancak Eumenes’in ölümüne yol açan anlaşmazlıklarda, I. Ariarathes’in üvey oğlu II. Ariarathes mirası geri aldı ve çoğu hanedanın kurucusunun adını taşıyan bir dizi haleflere bıraktı.
Kapadokya krallığındaki İranlı yerleşimciler, İran’daki kendi dindaşlarından kopmuş, Zerdüştlüğü uygulamaya devam ettiler. Strabon, onları MÖ 1. yüzyılda gözlemleyerek (XV.3.15) bu “ateş çakmaklarının” ateş tapınaklarının yanı sıra birçok “Pers tanrılarının kutsal mekanlarına” sahip olduğunu kaydeder. Strabon ayrıca, bunların “anılmaya değer mahfazalardı; ve bunların ortasında, üzerinde çok miktarda kül bulunan ve büyücülerin ateşi sürekli yanan bir sunak olduğunu, Augustus zamanında yazan Strabon’a göre (r. 63 BCE-14 CE), Ahameniş Pers İmparatorluğu’nun çöküşünden neredeyse üç yüz yıl sonra, Batı Anadolu’da yalnızca Pers izleri kaldı, ancak Kapadokya’yı “neredeyse Pers’in yaşayan bir parçası” olarak kabul etti.
IV. Ariarathes döneminde Kapadokya, önce Büyük Antiochus’un davasını benimseyen bir düşman olarak, daha sonra Makedon Perseus’a karşı bir müttefik olarak Roma ile ilişkilere girdi. Bundan böyle krallar, zaman zaman haraç oldukları Seleukoslara karşı Cumhuriyet’e katıldılar. Ariarathes V, Roma prokonsülü Publius Licinius Crassus Dives Mucianus ile Bergama tahtına hak iddia eden Aristonicus’a karşı yürüdü ve kuvvetleri yok edildi (MÖ 130). Ölümünü takip eden karışıklık, sonunda Pontus’un artan gücünün müdahalesine ve hanedanın başarısızlığıyla sonuçlanan entrikalara ve savaşlara yol açtı.
-Roma ve Bizans Eyaleti
Pontus Kralı VI. Mithridates’e karşı Roma tarafından desteklenen Kapadokyalılar, yerine yerli bir lord olan Ariobarzanes’i seçti (MÖ 93); fakat aynı yıl Tigranes komutasındaki Ermeni birlikleri
Büyük Olan Kapadokya’ya girdi, Kral Ariobarzanes’i tahttan indirdi ve Gordios’u Kapadokya’nın yeni müşteri kralı olarak taçlandırdı ve böylece Romalı işgalcilere karşı bir tampon bölge yarattı. Roma, Pontus ve Ermeni krallarını tahttan indirene kadar Ariobarzanes egemenliği kurulmadı (MÖ 63). İç savaşlarda Kapadokya önce Pompeius’a, sonra Sezar’a, sonra Antonius’a ve son olarak Octavianus’a gitti. Ariobarzanes hanedanı sona ermiş, önce Antonius’un, ardından Octavianus’un lütfuyla Kapadokyalı bir soylu olan Archelaus’a taht verilmiş ve öfkelendirdiği İmparator Tiberius’un onu Roma’ya çağırmasıyla MS 17’ye kadar haraç bağımsızlığını korumuştur. ve Kapadokya’yı bir Roma eyaletine indirdi.
Kapadokya birkaç yeraltı şehri içerir (bkz. Kaymaklı Yeraltı Şehri). Yeraltı şehirleri, birçok seviyeleri boyunca geniş tuzak savunma ağlarına sahiptir. Bu tuzaklar çok yaratıcıdır ve savunmacıların mızrak atabileceği tavandaki delikleri ve kapıları engellemek için büyük yuvarlak taşlar gibi cihazlar içerir.
-Paleochrist ve Bizans dönemleri
314’te Kapadokya, Roma İmparatorluğu’nun en büyük eyaletiydi ve Pontus Piskoposluğunun bir parçasıydı. Bölge, 368’de Nazianzuslu Gregory tarafından “şimdiye kadar kaydedilen en şiddetli” olarak tanımlanan bir kıtlığa maruz kaldı:
Şehir tehlikedeydi ve hiçbir yardım kaynağı yoktu… Bütün bu ıstırabın en zor yanı, erzakları olanların duygusuzluğu ve doyumsuzluğudur… Mısırın alıcıları ve satıcıları böyledir… Sözlerine ve sözlerine göre. [fesleğen] onlara sahip olanların erzaklarını açmasını ve böylece Kutsal Yazılar’a göre açlara yiyecek dağıtmasını ve yoksulları ekmekle doyurmasını tavsiye etti… Açlığa kurban gidenleri topladı… ve herkesin bağışlarını aldı. açlığı giderebilecek türden yiyecekler, onlara çorba tasları koyun ve aramızda bulunan, fakirlerin üzerinde yaşadığı korunmuş et… İşte genç mısır sağlayıcımız ve ikinci Jose… José’nin Basilio’su] karşılıksızdı ve kıtlıktan kurtulması hiçbir fayda sağlamadı, tek bir amacı vardı, nazik davranarak nazik duygular kazanmak ve mısır tayınlarıyla göksel kutsamalar kazanmak için.”
Bu, Nyssa’lı Gregory’nin, Basil’in “rahip olmadan önce ve özellikle [Basil]’in Kilise’nin hükümdarı olduğu kıtlık zamanında, isteksizce mirasını fakirlere harcadığına dair başka bir açıklamasına benzer. hâlâ ihtiyarlık derecesine sahip bir rahipti ve daha sonra geriye kalanları bile biriktirmedi.”
371 yılında, Kapadokya eyaletinin batı kısmı, başkenti Caesarea (modern Kayseri) olan Kapadokya Prima’ya; ve Başkenti Tyan olan Kapadokya Secunda 386’da Caesarea’nın doğusundaki bölge Armenia Secunda’nın bir parçası olurken, kuzeydoğusu Armenia Secunda’nın bir parçası haline gelmişti Prima Kapadokya büyük ölçüde Roma imparatorlarının veya zengin yerel ailelerin sahip olduğu önemli mülklerden oluşuyordu. Romalılar Mezopotamya ve “Fırat Ötesi Ermenistan”ın kontrolü için Sasani İmparatorluğu’na dahil olduklarından, Kapadokya eyaletleri 4. yüzyılın ikinci yarısında daha önemli hale geldi. Kapadokya, artık Roma dönemine girmişken, hâlâ önemli bir İranlı karakterini koruyordu; Stephen Mitchell, Oxford Geç Antik Çağ Sözlüğü’nde şunları not eder: “Birçok Kapadokyalı Pers kökenliydi ve İran ateş kültü 465 gibi geç bir tarihte doğrulandı. Dördüncü yüzyılın Kapadokya Babaları, diğerlerinin yanı sıra ürettiği felsefenin çoğunun ayrılmaz bir parçasıydı. insanlar, 517’den 520’ye kadar pozisyonu elinde tutan bir başka Konstantinopolis Patriği Kapadokya John’du. Bizans döneminin çoğunda, bölgedeki Sasani İmparatorluğu ile olan çatışmalardan nispeten etkilenmedi, ancak daha sonra Müslümanlara karşı hayati bir sınır bölgesiydi. fetihler.
Yorum Yaz